韩愈(768~824)字退之,唐代文学家、哲学家、思想家,河阳(今河南省焦作孟州市)人,汉族。祖籍河北昌黎,世称韩昌黎。晚年任吏部侍郎,又称韩吏部。谥号“文”,又称韩文公。他与柳宗元同为唐代古文运动的倡导者,主张学习先秦两汉的散文语言,破骈为散,扩大文言文的表达功能。宋代苏轼称他“文起八代之衰”,明人推他为唐宋八大家之首,与柳宗元并称“韩柳”,有“文章巨公”和“百代文宗”之名,作品都收在《昌黎先生集》里。韩愈在思想上是中国“道统”观念的确立者,是尊儒反佛的里程碑式人物。
《琴操十首。雉朝飞操》
分享数:78
朝代: 唐朝 | 作者:韩愈 | 类型:写山|写人|写云|

(牧犊子七十无妻,见雉双飞,感之而作。

本词云: 雉朝飞兮鸣相和,雌雄群游兮山之阿。

我独何命兮未有家,时将暮兮可奈何,嗟嗟暮兮可奈何) 雉之飞,于朝日。

群雌孤雄,意气横出。

当东而西, 当啄而飞。

随飞随啄,群雌粥粥。

嗟我虽人, 曾不如彼雉鸡。

生身七十年,无一妾与妃。

拼音
qín cāo shí shǒu zhì cháo fēi cāo
[ [ táng cháo ] ] hán
( ( shí , , jiàn zhì shuāng fēi , , gǎn zhī ér zuò       
běn yún : :        zhì cháo fēi míng xiàng , , xióng qún yóu shān zhī ā       
mìng wèi yǒu jiā , , shí jiāng nài , , jiē jiē nài ) )        zhì zhī fēi , , cháo       
qún xióng , , héng chū       
dāng dōng ér 西 , ,        dāng zhuó ér fēi       
suí fēi suí zhuó , , qún zhōu zhōu       
jiē suī rén , ,        céng zhì       
shēng shēn shí nián , , qiè fēi
琴操十首。雉朝飞操注音
  • qín
    cāo
    shí
    shǒu
    zhì
    cháo
    fēi
    cāo
  • [
    [
    táng
    cháo
    ]
    ]
    hán
  • (
    (
    shí
    ,
    ,
    jiàn
    zhì
    shuāng
    fēi
    ,
    ,
    gǎn
    zhī
    ér
    zuò
  • běn
    yún
    :
    :
     
    zhì
    cháo
    fēi
    míng
    xiàng
    ,
    ,
    xióng
    qún
    yóu
    shān
    zhī
    ā
  • mìng
    wèi
    yǒu
    jiā
    ,
    ,
    shí
    jiāng
    nài
    ,
    ,
    jiē
    jiē
    nài
    )
    )
     
    zhì
    zhī
    fēi
    ,
    ,
    cháo
  • qún
    xióng
    ,
    ,
    héng
    chū
  • dāng
    dōng
    ér
    西
    ,
    ,
     
    dāng
    zhuó
    ér
    fēi
  • suí
    fēi
    suí
    zhuó
    ,
    ,
    qún
    zhōu
    zhōu
  • jiē
    suī
    rén
    ,
    ,
     
    céng
    zhì
  • shēng
    shēn
    shí
    nián
    ,
    ,
    qiè
    fēi

网站地图Html版http://www.881023.com 渝ICP备2022014363号-1