许有壬(1286~1364) 元代文学家。字可用,彰(zhang)德汤阴(今属河南)人。延祐二年(1315)进士及第,授同知辽州事。后来官中书左司员外郎时,京城外发生饥荒,他从"民,本也"的思想出发,主张放赈(chen 四声)救济。河南农民军起,他建议备御之策十五件。又任集贤大学士,不久改枢密副使,又拜中书左丞。他看到元朝将士贪掠人口玉帛而无斗志,就主张对起义农民实行招降政策。
《沁园春 次王仲武为寿韵》
分享数:3
朝代: 元朝 | 作者:许有壬 | 类型:写风|写花|写山|写水|写人|桃花|写云|写酒|

彼寿而康,雁自能鸣,樗还不材。

且光华老境,春风秋月、消磨旧梦,暮省朝台。

倚伏相寻,穷通素定,轩冕于人果傥来。

神仙远、有桃花流水,便到天台。

云林都是亲栽。

幸登览犹能矍铄哉。

但携琴载酒,时时游戏,逢山见竹,处处安排。

谏议无功,催科无政,烂醉何妨卧客怀。

承平日,看英才用世,多少台莱。

拼音
qìn yuán chūn wáng zhòng wéi shòu 寿 yùn
[ [ yuán cháo ] ] yǒu rén
shòu 寿 ér kāng yàn néng míng chū hái cái        qiě guāng huá lǎo jìng chūn fēng qiū yuè xiāo jiù mèng shěng cháo tái        xiàng xún qióng tōng dìng xuān miǎn rén guǒ tǎng lái        shén xiān yuǎn yǒu táo huā liú shuǐ biàn 便 dào tiān tái        yún lín dōu shì qīn zāi        xìng dēng lǎn yóu néng jué shuò zāi        dàn xié qín zǎi jiǔ shí shí yóu féng shān jiàn zhú chù chù ān pái        jiàn gōng cuī zhèng làn zuì fáng huái 怀        chéng píng kàn yīng cái yòng shì duō shǎo tái lái       
沁园春 次王仲武为寿韵注音
  • qìn
    yuán
    chūn
     
    wáng
    zhòng
    wéi
    shòu
    寿
    yùn
  • [
    [
    yuán
    cháo
    ]
    ]
    yǒu
    rén
  • shòu
    寿
    ér
    kāng
    yàn
    néng
    míng
    chū
    hái
    cái
    qiě
    guāng
    huá
    lǎo
    jìng
    chūn
    fēng
    qiū
    yuè
    xiāo
    jiù
    mèng
    shěng
    cháo
    tái
    xiàng
    xún
    qióng
    tōng
    dìng
    xuān
    miǎn
    rén
    guǒ
    tǎng
    lái
    shén
    xiān
    yuǎn
    yǒu
    táo
    huā
    liú
    shuǐ
    biàn
    便
    dào
    tiān
    tái
    yún
    lín
    dōu
    shì
    qīn
    zāi
    xìng
    dēng
    lǎn
    yóu
    néng
    jué
    shuò
    zāi
    dàn
    xié
    qín
    zǎi
    jiǔ
    shí
    shí
    yóu
    féng
    shān
    jiàn
    zhú
    chù
    chù
    ān
    pái
    jiàn
    gōng
    cuī
    zhèng
    làn
    zuì
    fáng
    huái
    怀
    chéng
    píng
    kàn
    yīng
    cái
    yòng
    shì
    duō
    shǎo
    tái
    lái

网站地图Html版http://www.881023.com 渝ICP备2022014363号-1